Nawierzchnie podłóg wykonanych z żywic syntetycznych są od niedawna synonimem nowoczesności. Z pomieszczeń przemysłowych trafiły pod strzechy.
Nowoczesne podłogi z żywic epoksydowych można podzielić na trzy klasy, biorąc pod uwagę jako kryterium grubość warstwy użytkowej.
1. Podłogi o warstwie powierzchniowej grubości do pół milimetra − stosowane są w pomieszczeniach mieszkalnych o stosunkowo niedużym nasileniu ruchu pieszego i z racji funkcji, jaką pełni lokal, użytkownicy stosują miękkie obuwie. Są to sypialnie, łazienki i garderoby oraz pokoje dla dzieci.
Warstwa żywicy o konsystencji farby wnika w głąb betonu i tworzy na nim powierzchnię malarską. Nakładana jest tradycyjnymi narzędziami malarskimi.
2. Podłogi o warstwie nośnej oscylującej wokół jednego milimetra − epoksyd wsiąka w głąb warstwy podkładowej i pokrywa ją równą taflą szklistej żywicy. Stosuje się w pokojach dziennych, kuchniach i pomieszczeniach gospodarczych części czystej domu.
Tafla żywicy może tworzyć jednolitą powierzchnię w wielu pomieszczeniach. Zaleca się jedynie stosowanie okresowych dylatacji przy naprawdę dużych powierzchniach.
3. Podłogi o warstwie żywicy mieszczącej się w przedziale 2 – 5 milimetrów − w niej, dla wzmocnienia miąższości warstwy żywicznej zatopiony jest materiał mineralny. Miejscem ich zastosowania są ciągi komunikacyjne i pomieszczenia gospodarcze w przestrzeni pomocniczej domostwa.
Warstwa żywicy zostaje niejako zazbrojona domieszką surowca mineralnego. Jest nią zazwyczaj piasek kwarcowy.
Podłogi z żywicy są niezwykle mocne i efektowne.